Η εξασφάλιση της ενότητας

Με αφορμή τις διάφορες θέσεις και αντιθέσεις που διατυπώνονται στις λαϊκές συνελεύσεις αυτού του κινήματος, θέλω να εκφράσω κάποιους προβληματισμούς καθώς και την αγωνία μου για την τύχη αυτού.

Έντονος είναι νομίζω ο προβληματισμός σχετικά με το ποιά μπορεί να είναι η ταυτότητα όσων συμμετέχουν στο κίνημα αυτό, ποιοί χωράνε και ποιοί ίσως περισσεύουν, τί θα πρέπει να φέρουν μαζί τους και τί να αφήσουν έξω από αυτό. Γνώμη μου είναι ότι για την εξασφάλιση της ενότητας, της μαζικότητας και της αποτελεσματικότητας αυτού, θα πρέπει να χωρέσουν όλοι, αρκεί να υιοθετήσουν μία κοινή συνείδηση, που αφορά τα παρακάτω:

Πρώτον. Να πιστεύουμε ότι μοναδικός εχθρός σ' αυτές τις πολιτικοοικονομικές και χρονικές συγκυρίες, είναι το τέρας που λέγεται Μνημόνιο και μία κυβέρνηση με τους υποστηρικτές της που άνοιξε την πόρτα της Ελλάδας για να μπει. ¨Ενα τέρας που εκτρέφεται από τους ευρωπαίους τοκοφλύφους-δανειστές και από τα ξένα συμφέροντα, φανερά και μυστικά. Μία κυβέρνηση ελληνική που παρέδωσε άνευ όρων τον λαό της και την εθνική κυριαρχία βορά στο τέρας αυτό.

Δεύτερον. Η πεποίθηση όλων μας ότι όποια κι αν είναι η οικονομική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, όποιες κι αν είναι οι τυχόν επιμέρους ευθύνες ή λάθος συμπεριφορές κάποιων από εμάς, δε μπορεί το τίμημα για όλα αυτά να είναι ο πλήρης εξευτελισμός της αξιοπρέπειάς μας και το ξεπούλημα της πατρίδας μας. Κανένας λαός δεν έχει πληρώσει τόσο βαρύ τίμημα. Εξάλλου ο λαός αυτός τους έδωσε πολλές φορές την πλειοψηφία και την ευκαρία, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, να προλάβουν και να διορθώσουν καταστάσεις αλλά δεν το έπραξαν, διότι τα σχέδιά τους ήταν προφανώς άλλα. Αντίθετα, προκλητικά και εκτοξύοντας κάθε είδους ψέματα κατασυκοφαντώντας τον λαό, χρησιμοποίησαν τις τυχόν αδυναμίες του σαν άλλοθι για το έγκλημα που σχεδιαζόταν, όπως φαίνεται, χρόνια πριν.

Τρίτον. Κοινή συνείδηση επίσης πρέπει να είναι ότι σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να συνεχίζουν να διαχειρίζονται την κρίση αυτή, όσοι την πρόκάλεσαν, την διόγκωσαν και την άφησαν να εξελιχθεί. Γιατί είναι πλέον βέβαιο ότι κάποιοι απ' αυτούς που υπέγραψαν τις σχετικές συμφωνίες, γνώριζαν εκ των προτέρων το περιεχόμενο και τις συνέπειες αυτών, γνώριζαν δηλαδή κι άρα εκτελούσαν εντολές ξένων προς τον ελληνικό λαό συμφερόντων, ότι οδηγούν τον λαό αυτό στον αφανισμό κια μία χώρα στην ανυπαρξία και την υποτέλεια. Κάποιοι άλλοι δεν γνώριζαν ίσως, αλλά από πλήρη ανικανότητα πολιτική, νοητική και συνειδησιακή, αποδέχτηκαν και συνέπραξαν με την υπογραφή τους.

Με αυτά λοιπόν σαν κοινή συνείδηση και για τη διασφάλιση της μαζικότητας, της ενότητας αλλά και για το μέλλον αυτού του κινήματος, νομίζω ότι πρέπει να χωρέσουν όλοι, όποια κι αν είναι η ταυτότητα όσων συμμετέχουν, είτε κομματική, είτε συνδικαλιστική ή άλλη ιδεολογική, αρκεί αυτή να κατατεθεί έξω από το κίνημα αυτό. Θέσεις κραυγές και συνθήματα που μας διχάζουν, αποτελούν κατά την γνώμη μου μεγάλο κίνδυνο για το κίνημα αυτό και θα προσφέρουν ένα νέο άλλοθι για την κατασυκωφάντισή του και την με κάθε μέσο διάλυσή του.

Ας ενωθούμε λοιπόν όλοι κι ας υπερβούμε εαυτούς κι ό,τι απόλυτο μας χωρίζει κι ας τοποθετήσουμε καθοδηγητές αυτού του κινήματος τους πιο συνειδητοποιημένους, τους πιο ικανούς, τους πιο ψύχραιμους κι εκείνους που μας εμπνέουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη, δηλαδή τους καλύτερους από εμάς.

Ένας Αγανακτισμένος Πολίτης